پیانو چیست و انواع آن کدامند؟

پیانو چیست؟

پیانو  یک ابزار موسیقی صوتی (آکوستیک) است . که توسط بارتولومئو کریستوفوری در سال ۱۷۰۰ میلادی اختراع شد (سال دقیق نامعلوم است) که در آن سیم ها به وسیله چکش مورد اصابت قرار می گیرند.این ساز توسط یک کیبورد (صفحه کلید ) نواخته می شودبه این صورت که نوازنده با انگشتان یا انگشت شصت هر دو دستکلید ها را می فشارد تا چکش ها به سیم ها ضربه بزنند و ملودی نواخته شود.

چکلمه ی پیانو مخفف کلمه ی ایتالیایی فورته پیانو هستش که مدل های اولیه پیانو در سال ۱۷۰۰ با این نام شناخته شده بودند.کلمه ی پیانو به معنای نرم و کلمه ی فورته به معنای بلند است.میزان صدای تولید شده از این ساز بستگی به میزان فشار انگشت پیانیست بر کلید ، دارد:هرچه سرعت فشار بر کلید بیشتر باشد، فشار چکش نیز بیشتر می شودو صدای آهنگ تولید شده  بالاتر خواهد بود.

این ساز در نقطه ی مقابل هارپیسکورد قرار دارد ، زیرا حجم صدای تولیدی در هارپیسکورد بر خلاف پیانو ، متغیر نیست و حجم صدای تولیدی آن محدود و ثابت است.اولین فورته پیانو ها  در دهه ۱۷۰۰ ، صدای آرام تر و محدوده دینامیکی کوچک تری داشتند. پیانو آکوستیک معمولا دارای یک محافظ چوبی دور کیبورد و سیم های فلزی است.

فشار دادن یک یا چند کلید روی کیبورد باعث می شود که چکش به سیم ها ضربه بزند. چکش بعد از ضربه به سیم به جای اول خود بازمی گردد. و سیم ها همچنان در فرکانس رزونانس خود ارتعاش می کنند.این ارتعاشات از طریق پل به ساند بورد منتقل می شود که انرژی آکوستیک را تقویت می کند .

هنگامی که کلید رها می شود، دمپر ارتعاش سیم ها را متوقف می کند و صدا را خاتمه می دهد یا به اصطلاح خفه می کند. حتی با برداشتن انگشتان دست از روی کلید ، نت ها می توانند با استفاده از پدال نگه داشته شوند.

اگر علاقه مند به گیار هستید میتوانید مقاله (ساز گیتار چیست و انواع آن کدامند؟) را مشاهده کنید.

تاریخچه 

در قدیم ، ارگ نی دار مورد استفاده ی مردم بود تولیدکنندگان سازها به این فکر افتادند که یک کیبورد طراحی کنند. اولین ابزار موسیقی که در آن سیم به کار رفته است. دولسیمر چکشی است که از قرون وسطی در اروپا مورد استفاده قرار گرفت . در طی قرون وسطی ، چندین بار تولیدکنندگان سعی کردند که یک کیبورد طراحی کنند که در آن سیم به کار رفته باشد. در قرن ۱۷ ، کلاویکورد و هارپیسکورد که دارای کیبورد بودند ، توسعه یافتند .

در هارپیسکورد با فشردن کلید ، از طریق سیستم مکانیکی و مضراب ، سیم ها به ارتعاش در می آیند و صدا تولید می شود اما در کلاویکورد ، تنجنت به سیم ها ضربه می زند و صدا تولید می شود.

بعد از قرن ها تلاش و مطالعه بر روی هارپیسکورد ، تولیدکنندگان توانستند ساند بورد ، پل و یک سیستم مکانیکی برای کیبورد اختراع کنند.

مخترع 

این ساز توسط بارتولومئو کریستوفوری (۱۶۵۵ – ۱۷۳۱)اهل پادوا ایتالیا اختراع شد . تخصص کریستوفوری ، تولید هارپیسکورد بود. او از دانش خود درباره ی کیبورد هارپیسکورد استفاده کرد و اولین پیانو را ساخت . سال دقیق تولید این ساز مشخص نیست برخی اسناد سال ۱۷۰۰ را سال تولید این سازمی دانند و برخی دیگر سال ۱۶۹۸ را . سه پیانو از دهه ۱۷۲۰ هنوز موجود است . نام قدیمی آنها ، پیاشنو فورته است که بعد ها برای ساده تر شدن آن را پیانو نامیدند .

مقایسه صدا

صدای ساز کلاویکورد برای اجرا در سالن های بزرگ ، بسیار آهسته است. هارپیسکورد صدای خیلی بلندی تولید می کند اما با آن روی هر نت نمی توان کنترل خوبی داشت.

هارپیسکورد نمی تواند سطوح مختلفی از موزیک را تولید کند حتی اگر نوازنده از تمام مهارت خود استفاده کند. عملکرد پیانو بسیار بهتر کلاویکورد و هارپیسکورد است. هم صدای بلندی دارد و هم نوازنده قادر خواهد بود انواع ملودی ها را با این ساز بنوازد .

از پیانو می توان در کنسرت ها و سالن های بزرگ نیز استفاده کرد. کریستوفور توانست موفق شود و بدون هیچ دانش و شناخت قبلی یک کیبورد طراحی کند که در آن چکش ها به سیم ضربه بزنند و صدا تولید شود. وقتی چکش به سیم ضربه میزند باید فورا به جای خود باز گردد زیرا اگر تماس چکش با سیم طولانی تر شود ارتعاش ایجاد شده در سیم متوقف می شود و صدا تولید شده نیز خاتمه می یابد .

نحوه ی اکشن در پیانویی که کریستوفور ساخت ، الگویی برای دیگر تولیدکنندگان در قرن های بعد بود. سیم ها در پیانوهای تولید شده توسط کریستوفوری نازک تر بودند. و در نتیجه صدای تولید شده از آنها نسبت به پیانوهای مدرن امروزی نیز آهسته تر بود اما در مقایسه با کلاویکورد ، صدای فورته پیانو ها بلند تر بود .

پیانو مدرن

از سال 1790 تا 1860، در پیانو های دوران موتزارت تغییرات بزرگی ایجاد شد و تبدیل به پیانو های امروزی شدند. این انقلاب در پاسخ به ترجیح آهنگسازان و پیانیست ها برای صدای پیانو قوی تر و پایدارتر بود .

سیم های پیانو با کیفیت بالاتر و  فریم های آهنی بسیار بزرگ که بتوانند در برابر کشش شدید سیم ها مقاومت کنند.

با گذشت زمان، محدوده اوکتاوها از پنج اکتاو در پیانوهای دوره موتزارت به هفت اکتاو (و حتی بیشتر) در پیانوهای مدرن افزایش یافت.

پیشرفت تکنولوژی در اواخر دهه ۱۷۰۰به دلیل کارخانه بورد وود بود . حدودا در سال ۱۷۷۷، جان بورد وود به همراه یک اسکاتلندی دیگر به نام رابرت استادارو و یک هلندی ، آمریکوس بیکر ، پیانو گراند را طراحی کردند.

گراند پیانو ها بزرگتر بودند و صدای قوی تر و بلند تری داشتند. آنها پیانوها را به جوزف هادن و لودویگ ون بتهوون فرستادند و اولین کارخانه ساخت پیانو بودند که محدوده اوکتاو در آنها بیش از پنج اوکتاو بود.

پنج اکتاو و پنجم در دهه 1790، شش اکتاو در سال 1810 (بتهوون از نت های اضافی در آثار بعدی اش استفاده کرد) و هفت اکتاو در سال 1820.

سازندگان وین نیز این روند را دنبال کردند پیانوهای بورد وود دارای استحکام بیشتری بودند اما پیانوهای وینی حساس تر و ظریف تر بودند.

انواع پیانو

پیانوهای مدرن به دو دسته تقسیم می شوند : گراند و  عمودی ، همچنین مدل جدید و تخصصی دیگری به نام پیانو الکتریکی موجود است.

گراند پیانو چیست ؟

در گراند ، فریم و سیم ها به صورت افقی هستند . گراند در سایز های مختلف در بازار موجود هستند.

گراند کنسرت (بین 2.2 تا 3 متر) 7 فوت 3 در 9 فوت و 10 اینچ پیانو گراند نشیمن 1.7 تا 2.2 متر 5 فوت 7 در 7 فوت و 3 اینچ پیانو گراند کوچک حدود 1.5 متر 4 فوت و 11اینچ . پیانوهای بزرگتر نسبت به پیانوهای کوچکتر صدای های بلندتر و هم ساز تری تولید می کنند.

ناهماهنگی صدا  به دلیل سفتی بیش از حد سیم ها به وجود می آید. وقتی یک سیم در اثر ضربه به ارتعاش در می آیداین ارتعاش به سمت مرکز سیم حرکت می کند.

پیانوهایی که در آنها ، سیم ها ضخیم تر و کوتاه تر هستند ناهماهنگی صدا در آنها بیشتر دیده می شود.

برای همساز کردن صدا ، باید اوکتاوها را گسترش داد. گسترش یک اوکتاو در یک پیانو کوچک برای مطابقت با سطح ناهماهنگی صدا در آن ممکن است باعث ایجاد عدم تعادل در میان دیگر روابط متقابل در ابزار شود.

با این حال، در کنسرت گراند، گسترش اوکتاو باعث حفظ تعادل هارمونیک می شود. این باعث می شود که اوکتاو ، صدای خالص تر و پنجم درست بدون ضرب و نقصی را تولید کند.

این باعث شده است که پیانوهای گراند کنسرت ، صدای درخشان تر تون پایدارتر و با کیفیت تری داشته باشند و به همین دلیل است که در کنسرت ها و سالن های بزرگ از  گراند کنسرت استفاده می کنند.

پیانوهای عمودی چیست ؟

این ساز فضای کمتری را اشغال می کنند زیرا فریم و سیم ها در آن به صورت عمودی قرار گرفته اند. نوع عمودی به طور کلی از پیانوهای گراند ارزان تر هستند.

از این نوع به طور گسترده در کلیساها، مراکز اجتماعی، مدارس، هنرستان های موسیقی و برنامه های موسیقی دانشگاهی برای تمرین استفاده می شود و برای استفاده در خانه های شخصی مناسب تر هستند.

چکش ها به صورت افقی حرکت می کنند و به جای خود باز می گردند. پیانوهای عمودی دارای فریم و سیم های بلند هستند.

طول پیانو های استودیو حدود 107 تا 114 سانتیمتر (42-45 اینچ) است. پیانو های کنسول چکش کوتاه تری دارند و چند اینچ کوتاه تر از مدل های استودیویی هستند.

در پیانو اسپینت ، اکشن در پایین قرار دارد توسط سیم های عمودی که به پشت کلیدها متصل می شوند عمل می کند. به هر پیانویی که از پیانو استودیو بلند تر است ، پیانو عمودی می گویند.

توی پیانو

پیانو بچه ها (توی پیانو) که در قرن نوزدهم معرفی شده است یک پیانو کوچک است که به طور معمول برای تولید صدا از میله های فلزی کوچک به جای سیم استفاده می کند .

کتابخانه کنگره آمریکا پیانو توی را به عنوان ابزاری منحصر به فرد به رسمیت شناخت. نمره توی پیانو: M175 T69 . در سال 1863، هنری ، پلیر پیانو را اختراع کرد که موزیک از طریق یک رول پیانو پخش می شد.

یک دستگاه که ملودی را روی رول  ضبط می کند و با استفاده از دستگاه پنوماتیک موسیقی ضبط شده را پخش می کند. معادل آ« ، پیانوی دیسک لاور باماها ، CEUS بوسندورفر است اما به جای رول پیانو و پنوماتیک از MIDI و سولنوئید استفاده می کردند.